BeritaKini.biz Berita Viral Terkini di Malaysia
Saya tidak pernah mempunyai telefon pintar atau menggunakan media sosial, dan saya berumur 40-an, jadi apabila saya melihat golongan muda seperti Logan Lane yang berusia 17 tahun dan mereka yang berada dalam “Kelab Luddite” beliau mengambil pendirian dan menjeda teknologi itu. berada dalam hidup mereka sejak lahir saya kagum.
Kemiskinan menjadikan saya seorang anak angkat yang lewat. Saya tidak mempunyai komputer di seluruh kolej mahupun sebarang telefon — malah talian tetap — pada awal 20-an. Keluarga teman lelaki saya tinggal berdekatan dan saya boleh menggunakannya apabila saya memerlukannya. Pada tahun 2006, saya membeli telefon bimbit pertama saya, telefon bata Nokia prabayar, untuk menyelaraskan rawatan kanser ayah saya semasa berada di luar rumah, dan akhirnya komited kepada pelan bulanan 11 tahun kemudian, pada 2017.
Apabila orang mendapati saya tidak mempunyai telefon pintar, mereka mengharapkan saya memberi mereka khutbah tentang masalah teknologi atau mereka mengucapkan tahniah kepada saya kerana keluar dari grid. Saya membetulkan tanggapan salah mereka bahawa saya mengelakkan teknologi. Dengan komputer dan WiFi, saya menggunakan Internet untuk e-mel, berita dan penyelidikan; Zum untuk pengajaran jauh, mesyuarat dan temu janji perubatan; YouTube untuk balsem muzik.
Menjauhi dunia telefon pintar yang sentiasa hidup mempunyai faedah. Menghalang diri saya daripada menyelam terlalu dalam dalam talian mengurangkan keletihan membuat keputusan dan beban berita seperti yang saya jangkakan jika Google berada dalam jangkauan saya setiap saat. Mengehadkan keupayaan orang ramai untuk menghubungi saya secara organik mengurangkan cawangan rangkaian sosial saya yang mati.
Tetapi ia menjadi semakin sukar untuk mengakses dunia tanpa telefon pintar.
Saya pertama kali mengalami pengecualian sosial semasa mencari sewa bilik di San Francisco pada tahun 2016. Seorang penyewa membatalkan kelayakan saya kerana telefon saya tidak dapat mengendalikan teks kumpulan rakan sebilik.
Zon pengecualian saya telah melebar dan kini termasuk restoran yang menerima tempahan hanya melalui apl atau yang mempunyai menu boleh diakses melalui kod QR yang digeruni; dan perniagaan penjagaan kesihatan yang menggunakan aplikasi yang mematuhi HIPAA untuk penjadualan dan komunikasi. Saya bersedia apabila saya tidak lagi boleh mengakses e-mel atau menaiki kapal terbang tanpa telefon pintar.
Sudah menjadi satu cabaran untuk menggunakan sistem transit awam BART di San Francisco kerana ia telah menghapuskan jadual kertas yang menunjukkan jadual setiap laluan kereta api, memberikan keseronokan memuat turun 10 PDF kepada aplikasi tanpa apl.
Ayah saya tidak pernah menggunakan komputer dan menganggap saya ahli sihir kerana saya boleh mendapatkan maklumat dalam talian. Tetapi “kuasa” saya hanya diperluaskan setakat ini. Mengakses penjagaan perubatan maya untuknya memerlukan aplikasi telefon pintar.
Keseronokan juga sering memerlukan telefon pintar. Apabila ditawarkan tiket tambahan ke kejohanan tenis Terbuka AS, saya mengambil peluang untuk mengintip acara elit ini. Tetapi tiket dibenarkan masuk hanya jika dipaparkan pada telefon pintar. Saya menghadiri atas rahmat rakan saya yang dilengkapi telefon pintar, seperti Cinderella menyelinap ke dalam bola.
Mengapa saya membuat hidup saya sukar? Kedekatan telefon pintar masih menimbulkan ancaman kesihatan yang terlalu besar untuk diambil. Saya suka Oreo tetapi jangan simpannya di rumah atas sebab yang sama saya tidak membawa komputer di dalam poket saya. Saya tahu kelemahan saya terhadap kuasa ketagihan teknologi dan tidak mahu menyeksa diri saya dengan keinginan.
Dengan sejarah ketagihan keluarga, saya menyedari kecenderungan saya untuk berlebihan. Internet dan menghantar mesej boleh menjadi gangguan berbahaya bagi saya. Saya berhenti melihat Twitter pada tahun 2021, lemah semangat oleh kemas kini berterusan pencapaian orang lain. Interaksi sunyi dengan lelaki juga mendedahkan kecenderungan saya untuk menghantar mesej teks secara kompulsif. Laporan terbaru daripada pakar bedah am mengenai bahaya terputus hubungan sosial mengesyorkan agar kita mengelak atau mengehadkan penggunaan teknologi kita untuk meminimumkan bahaya digital.
Saya takut apabila pengguna telefon flip mati, saya akan terpaksa menukar kepada telefon pintar. Tetapi teknologi “vintage” seperti telefon selipar telah menawan Gen Z, memberi saya harapan.
Dengan pengumpulan data yang menunjukkan hubungan antara tekanan mental dan penggunaan teknologi yang berlebihan, sudah tiba masanya untuk kita semua menilai semula diet digital kita. Secara kolektif kita harus mengekalkan akses kepada perkhidmatan dan maklumat penting bagi mereka yang tidak mempunyai telefon pintar, walau apa pun alasan mereka. Undang-undang yang memerlukan perniagaan menerima wang tunai di bandar seperti New York, San Francisco dan Washington menyediakan model.
Menjadi peserta aktif dalam masyarakat tidak sepatutnya memerlukan memiliki telefon pintar. Teknologi pernah berjanji untuk mengembangkan dunia saya, tetapi semakin banyak saya gunakan, semakin saya rasa seperti tikus dalam sangkar. – Perkhidmatan Berita Los Angeles Times/Tribune
