Sudahkah kita lupa pengajaran dari krisis?

WALAUPUN sudah lebih 14 tahun sejak krisis kewangan global 2008-2009 yang dicetuskan oleh kejatuhan Lehman Brothers pada 15 Sept 2008, masih terdapat banyak pengajaran yang boleh dipelajari daripada Kemelesetan Besar yang disebabkan oleh krisis kewangan yang dahsyat ini.

Hampir beberapa hari selepas pengerusi Rizab Persekutuan (Fed) Jerome Powell memberi isyarat bahawa tahap muktamad kadar faedah berkemungkinan lebih tinggi daripada sebelumnya jika bukti terus menunjukkan ekonomi yang teguh dan inflasi yang berterusan tinggi, kejatuhan Silicon Valley Bank ( SVB), Signature Bank dan Silvergate Bank di Amerika Syarikat.

Ia ditambah lagi dengan sokongan mudah tunai talian hayat besar-besaran yang diberikan kepada Credit Suisse yang telah menyebabkan kegawatan dalam pasaran kewangan global, menimbulkan kebimbangan bahawa krisis berteraskan bank serantau Amerika Syarikat telah meningkatkan kebimbangan mengenai penularan krisis kewangan global yang lebih meluas.

Apakah garis kerosakan yang menyebabkan kejatuhan bank serantau? Ada yang menyalahkannya pada dasar monetari Fed yang sangat rendah dan longgar semasa pandemik, yang telah beralih arah kepada pengetatan monetari yang agresif selepas pandemik untuk melawan inflasi dalam apa jua kos.

Ada yang mengaitkannya dengan aset-liabiliti yang lemah dan pengurusan risiko yang kukuh.

Bank yang gagal mempunyai deposit tertumpu (yang sangat bergantung pada deposit korporat berbanding runcit) dan penumpuan pelaburan (yang memegang sebahagian besar aset dalam pinjaman dan sekuriti; dan oleh itu terdedah secara tidak seimbang kepada kadar faedah jangka panjang).

Sebilangan besar pemberi pinjaman telah menerima kemasukan deposit pelanggan yang besar, sebahagian besarnya daripada sektor teknologi dan syarikat pemula (risiko penumpuan), dan bank-bank telah melaburkan lebihan deposit ke dalam bon kerajaan bertarikh lama yang selamat dan berkualiti tinggi, yang telah menjanjikan kebaikan. pulangan apabila kadar faedah rendah.

Tetapi, apabila Fed mula menaikkan kadar faedah secara agresif sebanyak 425 mata asas sepanjang tahun 2022, ini menyebabkan harga bon jatuh, membawa kepada kerugian markah pasaran yang tidak direalisasi (yang masih belum jelas selagi bank memegang bon tersebut. hingga matang).

Dalam kes SVB, kerugian telah direalisasikan kerana mereka terpaksa menjual pelaburan mereka dengan kerugian untuk mendapatkan modal, mengakibatkan kehilangan keyakinan dan akhirnya menjalankan bank.

Gabungan selera risiko yang lebih rendah, inflasi yang tinggi, kadar faedah yang tinggi (kos pinjaman), keyakinan perniagaan yang lemah dan permintaan yang lebih rendah telah menyebabkan pelanggan kurang mendeposit dan mengeluarkan deposit mereka untuk modal operasi.

Tekanan meningkat

Bank-bank di seluruh dunia menghadapi tekanan parameter makroekonomi yang sama. Bank pusat di seluruh dunia telah menormalkan kadar faedah mereka daripada paras terendah bersejarah, menyebabkan hasil bon meningkat dengan ketara dan menghakis nilai aset asas bank.

Ini tidak membayangkan bahawa semua bank secara automatik menghadapi risiko yang sama seperti bank serantau yang gagal di Amerika Syarikat.

Bank yang mempunyai pengurusan risiko yang kukuh bagi aset dan liabiliti, kecukupan modal yang kukuh dan kedudukan mudah tunai, harus menahan kejutan.

Adakah letupan bank yang gagal ini merupakan petanda kepada krisis kewangan global, deja vu krisis kewangan global 2008-2009? Adakah ia akan meningkat kepada penularan yang lebih luas untuk kesan bukan sahaja di Amerika Syarikat tetapi juga merebak ke pasaran kewangan utama lain, mencetuskan krisis sistemik?

Pengawal selia global dan bank pusat sedang memerhatikan perkembangan semasa dengan teliti kerana mereka mengukur pendedahan langsung dan tidak langsung bank domestik mereka kepada bank-bank yang gagal ini dan bersedia untuk mengambil langkah tegas dan operasi mudah tunai untuk membendung risiko penularan jika kejatuhan bank berkembang menjadi satu bahagian yang lebih luas daripada kesan kewangan dan ekonomi.

Kami menganggap bahawa mungkin terdapat kesan riak dalam sistem perbankan dan ekonomi AS. Ia sepatutnya “boleh diurus”, walaupun ia telah menjejaskan keyakinan.

Setelah belajar daripada pengajaran yang menyakitkan daripada krisis kewangan global 2008-2009, langkah pantas dan tidak pernah berlaku sebelum ini serta sumber kewangan dijangka dilaksanakan oleh kerajaan dan pengawal selia perbankan untuk membendung kejatuhan dan juga membendung berulangnya krisis kewangan sistemik .

Pengawal selia AS telah mengambil langkah luar biasa untuk melindungi bank-bank yang gagal melalui jaminan henti-henti wang penyimpan bank untuk meningkatkan keyakinan terhadap sistem kewangan.

Dalam kes Credit Suisse, ia adalah “terlalu besar” untuk gagal kerana kejatuhan bank kedua terbesar Switzerland, magnitud kesan riak kewangan, akan menjadi lebih teruk, seperti detik Lehman Brothers.

Masa adalah penting. Langkah-langkah kecemasan yang tegas dan tegas pengawal selia untuk menghalang semua pendeposit bank yang gagal itu boleh menghapuskan panik yang dapat diselesaikan sendiri jika pendeposit dan pemiutang percaya bahawa pemberi pinjaman pilihan terakhir (Fed dalam kes ini) bersedia untuk menangani sebarang tekanan kecairan yang mungkin timbul. Melindungi kepentingan pendeposit kekal menjadi keutamaan.

Kerajaan dan bank pusat mesti mengelakkan krisis kewangan atau perbankan sistemik kerana ia boleh menjadi sangat merosakkan dan mungkin memberi kesan yang berkekalan kepada ekonomi. Kejatuhan kepercayaan dalam sistem perbankan dan jangkaan penyimpan, peminjam runtuh serta keingkaran peminjam mempunyai kesan negatif yang ketara terhadap aktiviti ekonomi dan perniagaan. Pembekuan pasaran kredit yang mencukupi dan menyekat pinjaman kepada isi rumah dan perniagaan akan menyebabkan ekonomi terhenti. Kelembapan ekonomi

Kesan kehilangan kekayaan saham akibat kejatuhan pasaran saham yang mendadak, diikuti dengan pemberhentian permintaan boleh mendorong ekonomi global dan AS yang semakin perlahan ke dalam kelembapan ekonomi yang mendalam atau dalam kes yang paling teruk, menyebabkan kemelesetan yang mendalam.

Limpahan kewangan masih menjadi risiko bagi ekonomi AS, rumit oleh laluan pengetatan monetari Fed yang berterusan, walaupun magnitud kenaikan kadar faedah yang lebih kecil pada 2023 akan menguatkan kebimbangan kemelesetan.

The Fed sedang menyesuaikan tindakan pengimbangannya antara mengekalkan kestabilan harga (mengawal inflasi) dan memastikan kestabilan kewangan dalam membendung risiko penularan daripada kejatuhan bank semasa.

Walaupun insiden krisis perbankan sistemik dan krisis kewangan yang telah berlaku sejak dua puluh tahun yang lalu dengan kos kewangan, ekonomi dan sosial yang tinggi, kami melupakan pengajaran yang menyakitkan dan mengulangi kesilapan yang sama walaupun peraturan dan pengawasan yang meningkat terhadap sektor perbankan.

Beberapa elemen biasa muncul di kebanyakan negara khusus krisis ialah:

> Kejutan ekonomi dan kewangan akibat ketidakseimbangan yang berlebihan seperti pinjaman kredit pengguna kepada sektor yang tidak produktif.

> Terlebih memanfaatkan sektor korporat dan isi rumah, mengakibatkan kemungkiran pembayaran disebabkan peningkatan kadar faedah (risiko kredit).

> Risiko kecairan (pengeluaran melebihi dana yang ada).

> Risiko kadar faedah (kadar faedah yang meningkat mengurangkan nilai bon yang dipegang oleh bank, dan memaksa bank untuk membayar secara relatif lebih banyak untuk depositnya daripada yang diterima untuk pinjamannya)

> Amalan perbankan berbahaya yang tidak dikawal.> Peraturan dan penyeliaan yang tidak berkesan.

> Pengurusan risiko aset dan liabiliti yang tidak berkesan.

> Mekanisme tadbir urus korporat yang tidak kukuh dalam pemberian pinjaman dan pelaburan.

Faktor penyebab yang saling berkait dan berbilang dimensi ini adalah kompleks dan oleh itu, memperkukuh keperluan untuk peraturan dan penyeliaan berhemat yang baik, bukan sahaja pada masa sukar tetapi juga semasa masa baik.

Itulah sebabnya peraturan kewangan yang kukuh adalah penting dalam memastikan keselamatan dan kekukuhan sistem kewangan serta melindungi pengguna dan pendeposit bank.

Peraturan dan peraturan, serta penguatkuasaan, disediakan untuk menghentikan perkara daripada menjadi salah, dan untuk menjaga kestabilan sistem kewangan yang lebih luas.

Selain mengukuhkan kecukupan modal dan kedudukan kecairan untuk menampan terhadap kejutan, bank dikehendaki menjalankan ujian tekanan berkala dan bersungguh-sungguh, memegang jumlah minimum tunai atau aset cair untuk melindungi daripada kejutan atau pengeluaran yang tidak dijangka seperti bank berjalan secara tiba-tiba pada deposit.

Dalam sesetengah kes ia adalah untuk memenuhi keperluan lindung nilai terhadap risiko daripada kerugian ke atas bon dan aset lain dan juga mempunyai pemadanan yang lebih baik bagi aset dan liabiliti.

Bank juga dikehendaki menyediakan rangka kerja pengurusan risiko yang boleh dipercayai dan kukuh untuk mengesan dan mengurangkan sebarang aktiviti risiko baharu atau meramalkan gangguan yang akan datang, yang boleh dicetuskan daripada kemajuan teknologi, kejutan makroekonomi atau skandal perbankan.

Dalam era teknologi digital yang pantas, pengurusan risiko mesti meliputi kawalan keselamatan siber, pencegahan pengubahan wang haram dan risiko jenayah kewangan serta ujian pendedahan dan tekanan berhubung dengan perubahan iklim dan risiko biodiversiti.

Secara kolektif, piawaian dan peraturan berhemat yang teguh, rangka kerja pengurusan risiko yang kukuh serta pemberian pinjaman yang bertanggungjawab memastikan daya tahan dan kemampanan sektor kewangan, dan mengukuhkan daya tahan bank dalam mengharungi tempoh tekanan yang melampau.

Lee Heng Guie ialah pengarah eksekutif Pusat Penyelidikan Sosio-Ekonomi. Pandangan yang diutarakan di sini adalah pandangan penulis sendiri.